Forum Europejskie Centrum Poemiksu Strona Główna

 w poszukiwaniu definicji poemiksu
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5, 6
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat
To forum jest zablokowane, nie możesz pisać dodawać ani zmieniać na nim czegokolwiek   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi
Autor Wiadomość
pszren
wielki poemikser


Dołączył: 16 Lut 2006
Posty: 1363
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pią 19:40, 19 Sty 2007    Temat postu: Wielki Kompromis

Poemiksowi Przyjaciele,

jest wiele sposobów rozumienia poemiksu. czy ktoś uznaje poemiks za ruch artystyczny, za gałąź komiksu albo poezji, czy też za odrębną sztukę, to jestem pewien, że jesteśmy w stanie się porozumieć i wspierać, zamiast zwalczać czy wyśmiewać.

proponuję Wielki Kompromis: poemiks to sztuka w trakcie powstawania.

co o tym sądzicie?

żeby stworzyć sztukę, potrzebne są jej arcydzieła. do tego nie wystarczy kilka miesięcy czy kilka lat, raczej nastawmy się na kilkadziesiąt lat. a na razie możemy uznać, że jest to sztuka w kształcie powstawania, poszukująca swoich ram.

najlepsze życzenia,

Pszren
Powrót do góry
Zobacz profil autora
brudas
poemikser średniozaawansowany


Dołączył: 17 Maj 2006
Posty: 76
Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Pszczyna

PostWysłany: Nie 12:36, 21 Sty 2007    Temat postu:

Zgadzam się z Tobą pszrenie, poemiks jest jak najbardziej sztuką w trakcie powstawania. Póki co nie można powiedzieć o poemiksie więcej niż ruch artystyczny bo jest nas zbyt mało. Jestem raczej optymistycznie nastawiony, ale poemiks może mieć problem przetrwaniem tych kilkudziesięciu lat. Na razie możemy jedynie się starać, aby poemiks faktycznie powstawał. pozdro
Powrót do góry
Zobacz profil autora
budzenie
ciekawe co to będzie


Dołączył: 24 Sie 2009
Posty: 4
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pią 8:43, 11 Wrz 2009    Temat postu:

Nie wiem, czy z powodu tego, że dopiero wczytuję się w teksty na forum, nie napiszę czegoś, co ktoś już powiedział, ale chciałem wypowiedzieć się na temat tego, czy definicja jest komukolwiek do szczęścia potrzebna
Moim zdaniem jest potrzebna. Działanie w sztywnej ramie (w ramie definicji) wprawdzie jest trudniejsze i wymaga większego wysiłku intelektualnego, ale dzięki owemu wysiłkowi powstają lepsze prace, a przede wszystkim bardzo czytelne i łatwiejsze w odbiorze przez oglądających. Niech poemiks nie będzie worem, do którego wszystko można wsypać, bo prędzej czy później (a raczej będzie to prędzej), w tym worze więcej będzie plew niż perełek.
Wydaje mi się, że jasno wyznaczone zasady pozwolą takiej formie wypowiedzi przetrwać; nie będzie to chwilowy trend, który z czasem rozmyje się i zostanie zapomniany. Przykładem na to, że określenie zasad (definicji) jest dobre, niech będzie haiga, która ma już kilkaset lat. Zasady haigi są sztywne, ale to wcale nie świadczy, że ta forma poetycko-graficzna jest skostniała. Współczesna haiga ma się dobrze i ma sporo zwolenników nie tylko w Japonii, ale na całym świecie. Jest świeża i oferuje rozwiązania, które spokojnie odczytywane są przez współczesnych. Inne działania artystyczne sprzed kilkudziesięciu lat - bliskie formą poemiksowi - nie przetrwały, uległy zapomnieniu; moim zdaniem właśnie dlatego, że twórcy nie zadbali o to, by określić konkretną (celną) definicję.
Według mnie nie każdy tekst w rysunku jest poemiksem, bo będzie albo poezją wizualną, albo przykładem sztuki typograficznej, albo ilustracją. Przede wszystkim definicja pozwoli odrzucić grafomanię i amatorszczyznę oraz "puste" (bez głębszego wyrazu) sentymentalne obrazki z dodanym tekstem.
Pozdrawiam, Olek L.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
pszren
wielki poemikser


Dołączył: 16 Lut 2006
Posty: 1363
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pią 11:52, 11 Wrz 2009    Temat postu:

jestem pod wrażeniem. precyzja wypowiedzi, wiedza, głębia spojrzenia - jakże to może poemiksowi być pomocne. super jakby udało się zrobić to, co piszesz.

wiele głupich rzeczy pisałem na forum i nie tylko w sprawie poemiksu, czasem może coś trafiałem, intuicyjnie albo bazując na doświadczeniu. zwykle jednak ludzie się wkurzali, i poemiks pozostawał "workiem". zaś przykładów ciekawych nadal jest za mało, chociaż w pewnej ilości się pojawiają.

widzę tu pewną analogię z karate. istnieje wiele stylów i szkół, z drugiej strony niektórzy mówią, że karate jest tylko jedno. jeśli mają na myśli to, że w sumie podstawy są podobne, to jest szansa na współpracę. jeśli mówią przy tym, że "i właśnie tylko to co my ćwiczymy, to jest karate", to zaczyna się konflikt. oczywiście można rozciągać zakres tego pojęcia w nieskończoność, zaliczając do karate piłkę nożną (bo się przecież kopie) czy boks (bo się uderza pięściami). prawdopodobnie konieczne jest tu połączenie zdrowego rozsądku z czystym rozumem, praktyki z teorią, rozważań ogólnych z umiejętnością prawidłowej oceny konkretnego przypadku.

karate możemy wywodzić z tradycji "chińskiej ręki", praktykowanej przeciw Japończykom na Okinawie, ale możemy też odczytać te ideogramy inaczej, jako "pusta ręka", i zupełnie zmienia się perspektywa. wpływ oczywiście miał nacjonalizm japoński, i zmiana image'u tej sztuki, związana z wprowadzeniem tej sztuki do Japonii.

no i termin karate też jest uważany za "pojęcie - worek". bo czy zaliczymy do niego tai-chi, albo kick-boxing? (w każdym z przypadków można usłyszeć odpowiedzi).

czyli gdyby sięgnąć do źródłosłowu, to poemiks jest połączeniem poezji i komiksu. mamy pierwiastek "poe" i "miks". zauważmy jednak, że pierwotnie posługiwaliśmy się pojęciem "poemix", gdzie mix odnosił się nie tylko do komiksu ale i do miksowania (elementów treściowych i wizualnych).

kiedyś mówiłem, że poemiks zaczyna się wtedy, kiedy rysunek zmienia treść dzieła, w którym jest tekst. oczywiście nie jest to definicja, tylko takie coś powiedziałem w określonym kontekście, szukania granicy między poezją ilustrowaną a poemiksem. nawet czasem takie wytłumaczenie jest niebezpieczne (chodzi mi o rozważania w stylu "czy wiersz Kochanowskiego to poezja konkretna, bo w końcu te literki mają jakiś krój, wygląd - a czytany na głos też ma jakieś brzmienie").

co do poemiksu, to niektórzy zaliczają go do komiksu, czyli że jest to gałąź w ramach sztuki komiksu. poeci nas nie chcą (przynajmniej mniejsze tam było zainteresowanie, no i wykreślili poemiks z kategorii "poezja" na wikipedii Smile . dodam, że ta definicja na wikipedii nie jest mojego autorstwa - pewnie to i dobrze). chociaż niektóre wiersze Alvaro de Sa przez wielu zaliczone byłyby po prostu do komiksów.

moim zdaniem warto by ponadto zastanowić się nad takimi problemami:
1) na ile poemiks to sprawa formy, a na ile treści.
2) na ile poemiks to sprawa nadawcy, a na ile odbiorcy.

ale kluczem (naiwnie sądzę) jest budowanie dorobku. autor niech myśli, co to jest poemiks, co to znaczy "pomiędzy poezją a komiksem", i tworzy jak najlepsze dzieła. ważna jest też integracja środowiska, życzliwa dyskusja, inspirująca wymiana myśli.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
budzenie
ciekawe co to będzie


Dołączył: 24 Sie 2009
Posty: 4
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Sob 11:21, 12 Wrz 2009    Temat postu:

pszren napisał:
moim zdaniem warto by ponadto zastanowić się nad takimi problemami:
1) na ile poemiks to sprawa formy, a na ile treści.
2) na ile poemiks to sprawa nadawcy, a na ile odbiorcy.


1 -Rozważania nad formą darowałbym sobie, bo w sztuce współczesnej istnieje taka różnorodność i dowolność, że forma (technika, styl) zależy tylko od nadawcy (artysty). Ważne tylko jest, by nadawca miał wyczucie i opisując np. romantyczne, ciche spotkanie w świetle księżyca Wink nie ilustrował tego czymś w typie Noue Wilde, bo wówczas odbiorca otrzymuje sprzeczne sygnały, a - co za tym idzie - dzieło jest dla niego nie do przyjęcia. (Brzmi to jak oczywistość, ale - jak zauważyłem - nie dla wszystkich jest to oczywiste.)
Moim zdaniem treść można (a właściwie należy) podkreślać formą, która w zależności od tekstu będzie statyczna lub dynamiczna; będzie impresyjna lub ekspresyjna; można też pokusić się o stosowanie ogólno znanych i przyjmowanych bez sprzeciwów symboli (kwadrat - statyka, koło - dynamika, linia pionowa - męska, pozioma - żeńska itp.); przydatna jest również wiedza na temat psychologii koloru - to tylko przykłady, bo przecież jeszcze są inne "znaki" i "kody", które można wykorzystywać, ale - moim zdaniem - trzeba je stosować konsekwentnie. Jeśli twórca stosuje np. symbole i zasady psychologii koloru konsekwentnie, to zacznie być "czytelny" dla odbiorcy nawet wówczas, gdy zacznie stosować daleko posunięte metafory (np. fotomontaże Szczuki) i zniekształcać realizm do granicy abstrakcji (np. obrazy posłoneczne Strzemińskiego).

2 - Nadawca powinien być przede wszystkim konsekwentny w swoich dziełach, w swoich przekazach. Być może po obejrzeniu kilku prac, odbiorca będzie miał jeszcze mętne pojęcie na temat jego "filozofii", ale po kilkunastu pracach już się zorientuje w czym rzecz.
Rzecz jasna odbiorcy są mniej lub bardziej wytrawni - jedni chętnie powiesiliby sobie na ścianie w salonie jelonka na rykowisku, inni "Słoneczniki", inni coś Beksińskiego, a jeszcze inni "Czarny kwadrat na białym tle" lub coś Kandynsky'ego. Autor poemiksów nie dotrze do wszystkich tych odbiorców, bo "jeszcze się taki nie urodził, który wszystkim dogodził". Moim zdaniem z całą pewnością nie należy tworzyć z myślą, że dzieło ma się podobać jak najszerszej rzeszy publiki - to mija się z celem.
W sumie prawda jest taka, że odbiorcy mają taki sam gust jak artysta, którego obrazy im się podobają i do nich przemawiają. Mają też podobny smak, wyrobienie, wiedzę i znajomość teorii.
Odbiorca-koneser bez dwóch zdań potrafi "odkryć" reprezentowany poziom intelektualny artysty i równie łatwo potrafi zdemaskować fałsz - tak zwane "silenie się", które ukryte pod skomplikowaną lub dekoracyjną formą maskuje fakt, że dzieło jest puste w środku jak wydmuszka i nie posiada intelektualnej głębi.

Pozdrawiam, Olek.


Ostatnio zmieniony przez budzenie dnia Sob 11:24, 12 Wrz 2009, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
pszren
wielki poemikser


Dołączył: 16 Lut 2006
Posty: 1363
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Nie 9:08, 13 Wrz 2009    Temat postu:

bardzo ciekawe rzeczy, no i super że tyle o teorii poemiksu pojawiło się na forum!

super sprawa z tym wyczuciem formy, moim zdaniem to się dzieje na podstawie przykładów i naśladowania. bo jak przychodzi ktoś nowy do poemiksu (czy do innej sztuki) to zwykle musi jakoś załapać o co chodzi, czyli albo zobaczyć przykład, albo dostać definicję. dopiero jak już się uchwyci, można eksperymentować (inaczej intuicja albo rozum zaprowadzi do błędnych wniosków, i taki ktoś tworzy twory poemiksopodobne - albo i nie, a nie poemiksy). w dodatku raczej szybko się ta osoba zniechęci.

komiks, poezja czy teatr nie mają jakichś ścisłych definicji, chociaż w słownikach znajdują się definicje stworzone (mniej lub bardziej trafnie) na podstawie dzieł z danej dziedziny. może czasem chodzi o jakąś charakterystyczną ideę? nie zawsze wyrażaną słowami. moim zdaniem poemiks jest takim szeroko-wąskim zakresowo pojęciem. np. do pojęcia "teatr" zaliczyć możemy bardzo różne aktywności (i nie mówię tylko o balecie czy słuchowisku - które z teoretycznego punktu widzenia też czasem są do teatru zaliczane, ale o tym, co przez teatr jest rozumiane przez przeciętnego absolwenta podstawówki - coś w stylu "że jest sztuka, którą grają aktorzy").

może warto by wyróżnić wąski i szeroki sposób rozumienia pojęcia poemiksu? wąski - dzieła które w sposób dosłowny i łatwy do zauważenia mają w sobie elementy poezji i komiksu, ale które nie są ani poezją ani komiksem; szeroki - dzieła łączące tekst z grafiką. (chyba zresztą to rozróżnienie może odnosić się i do poemiksu rozumianego tutaj jako dziedzina działalności, i do poemiksu rozumianego jako album czy konkretna praca Smile ).

szeroki sposób rozumienia poemiksu może mieć praktyczne zastosowanie zwykle jeśli będziemy po kolei wykluczać niektóre inne sztuki - czyli że dane dzieło jest poemiksem, jeśli nie jest to po prostu plakat, komiks czy wiersz. inaczej poemiks będzie po prostu ubogim krewnym, błagającym o zaliczenie do niego czegokolwiek. oczywiście byle ktoś poemiksów nie zaliczał do innych sztuk - tu się trzeba bronić.

do tego szeroko-wąskiego pojęcia poemiksu moim zdaniem zaliczyć można konkretne formy. np. paleolityk z rysunkowym tytułem, haiga (chociaż wiemy, że haiga jest kilkaset lat starsza od poemiksu), same dymki z tekstem, same kadry z tekstem, czy "pasek plus wiersz". jasne, że same te nazwy nie zawsze tłumaczą w sposób wystarczający, o co w tych formach chodzi, trzeba tu też intuicji.

można by pisać tutoriale, dawać przykłady co jest poemiksem, a co nie jest, jakie są typowe przykłady poemiksów. a potem zachęcać do robienia takich rzeczy na warsztatach w domach kultury, na festiwalach i przez internet.

Olku, a co teraz powinniśmy zrobić w ramach teorii poemiksu? czy myślisz, że tworzyć dzieła, a potem je opisywać? czy masz czas, żeby pisać po prostu artykuły naukowe związane z poemiksem?
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
To forum jest zablokowane, nie możesz pisać dodawać ani zmieniać na nim czegokolwiek   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum Europejskie Centrum Poemiksu Strona Główna -> teoria i porady Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5, 6
Strona 6 z 6

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
gGreen v1.3 // Theme created by Sopel & Programosy
Regulamin